"Jesteśmy razem"

Publikacja Jesteśmy razem jest kontynuacją wydawnictwa zatytułowanego Nie jestem inny. Nawiązuje do niego nie tylko tytułem i - wyraźnie odwołującą się do poprzedniej formy – okładką.

Autorzy ubiegłorocznego i tegorocznego wydania chcieli przede wszystkim zaakcentować fakt, że osoby niepełnosprawne są integralną częścią każdego społeczeństwa. Tak jak wszyscy całe życie zrywają się i padają,/ Jakby w piersi mieli wiatr na uwięzi. Borykają się więc jak inni z trudami dnia codziennego, pokonując dodatkowo własne słabości, z którymi przyszło im żyć. Poprzedni cykl miał zachęcić niepełnosprawnych do walki o samodzielność oraz wesprzeć ich w dążeniu do realizacji celów i marzeń. Tym razem uwagę czytelnika kierujemy na otoczenie, w którym żyją, te najbliższe, czyli rodzinę oraz nieco dalsze, czyli przyjaciół, wolontariuszy, nauczycieli i instruktorów. Trzyczęściowe wydawnictwo Nie jesteś inny prezentowało świat widziany w pewnym sensie oczami niepełnosprawnych, obecna publikacja ukazuje między innymi korzyści i satysfakcję, jaką daje budowanie relacji z drugim człowiekiem – także niepełnosprawnym. Tym razem publikacja składa się nie z trzech, lecz z dwóch części. Podobnie jak poprzednio każda z nich odznacza się swoistym, sobie tylko właściwym charakterem.

Wydawnictwo jest efektem realizacji zadania publicznego z obszaru pracy na rzecz osób niepełnosprawnych wdrożonego w życie pod nazwą Promocja pozytywnych postaw w stosunku do osób z niepełnosprawnością. Projekt zatytułowany Jesteśmy razem realizowany przez Stowarzyszenie Prorodzinne „Światło” w Kępnie w dniach od 10 czerwca do 15 grudnia 2011 roku został wykonany dzięki finansowemu wsparciu Samorządu Województwa Wielkopolskiego. Przedsięwzięcie urzeczywistniono w partnerstwie z Przedszkolem Kochających Serc prowadzonym przez Zgromadzenie Sióstr Boromeuszek w Kępnie, Gimnazjum im. Ks. Zdzisława Peszkowskiego w Krążkowych i Klubem „Ośmiu Wspaniałych” działającym przy Gimnazjum nr 2 im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w Kępnie. Zamiarem inicjatorów projektu było też wpisanie się swoją inicjatywą w kalendarz obchodów w Polsce Europejskiego Roku Wolontariatu 2011.

Część zatytułowaną Jesteśmy tworzą wzbogacone fotografiami historie z życia osób obcujących na co dzień z niepełnosprawnymi, np. w domu, szkole, czy też w pracy. Bohaterami tego fragmentu są ludzie w różny sposób realizujący - w szerokim tego słowa znaczeniu - pracę na rzecz drugiego człowieka. Jak się okazuje płaszczyzny takiego działania są różnorodne, od wsparcia zawodowego począwszy na pracy wolontariackiej skończywszy. Zauważyć też należy, że obcowanie z niepełnosprawnością w rodzinie wyzwala w człowieku niezwykłą wrażliwość, która nie pozwoli mu już obojętnie przejść obok potrzeb innych. Jesteśmy to po prostu świadectwo autentycznego współistnienia ludzi o różnej kondycji fizycznej i myślowej.

Z kolei książka Razem prezentuje zgodnie z sugestią tytułu ciekawe inicjatywy integracyjne, wcielane w życie nie tylko przez partnerów projektu. Podejmowane na terenie powiatu kępińskiego inicjatywy wychodzą daleko poza ramy potocznie rozumianej integracji. Obejmują różne formy terapii i opieki, kładą nacisk na indywidualne bądź grupowe doradztwo psychologa, rehabilitanta lub pedagoga, stanowiące punkt wyjścia do utworzenia grupy samopomocowej. Służą wzmocnieniu przedsięwzięć z zakresu tzw. pomocy społecznej skierowanej do osób bezrobotnych, nieaktywnych zawodowo, w tym od 2010 roku również niepełnosprawnych.

Janusz Smiatacz, bohater jednego z rozdziałów niniejszej publikacji, powiedział: -Młodzi ludzie bombardowani z zewsząd kultem piękna, siły i bogactwa nie chcą angażować się w wolontariat, bo nie jest „trendy”. Co więcej, z definicji wynika, że nie można na nim zarobić, więc śmieją się czasem z tych, którzy, próbując pomóc innym, angażują w to własne siły i środki. Jeszcze nie rozumieją, że bezinteresowne niesienie pomocy może być również bezcennym źródłem satysfakcji. Być może lektura tekstu Jesteśmy razem sprawi, że niesienie pomocy innym pojmowane będzie nie tylko w kategoriach humanitarnego obowiązku, ale i rozumiane jako źródło bezcennej satysfakcji osobistej. Gdyby tak się stało, przyniosłoby to spełnienie oczekiwań autorów niniejszego wydania.

Czesław Miłosz zwrócił uwagę na różne sposoby postrzegania świata. Stwierdził -Dwie są możliwe perspektywy patrzenia: według pierwszej na malutkiej kuli ziemskiej poruszają się mikroskopijne żyjątka (…). Według drugiej każda z tych istot urasta do rozmiarów katedry i więcej, wtedy widać, że nie ma dwóch osób tożsamych. Celem publikacji Jesteśmy razem było wykazanie, że nie ma dwóch osób tożsamych. Na miano człowieka traktowanego w kategoriach rozmiarów katedry i więcej zasługuje więc nie tylko wyłącznie osoba niosąca pomoc, ale i grupy jej oczekujące. Jedynie odbiór rzeczywistości widziany w takich właśnie kategoriach jest gwarantem właściwych relacji integracyjnych. Bohaterowie publikacji Jesteśmy razem swoją postawą, ale przede wszystkim podejmowanymi inicjatywami i przedsięwzięciami zachęcają do takiego właśnie postrzegania świata.